Nuk është e vërtetë që njerëzit ndalen së ndjekuri ëndrrat, ngaqë plaken; ata plaken ngaqë ndalen së ndjekuri ëndrrat.

Nuk ka asnjë njeri, sado i mençur, i cili në një periudhë të rinisë së tij nuk ka thënë gjëra, ose nuk ka përjetuar disi vetëdijen nga e cila është kaq i pakënaqur në jetën e mëvonshme, sa po të mundte, do ta shuante nga kujtesa.

Kurrë nuk kam dëgjuar për pleq që harrojnë ku i kanë fshehur paratë! Pleqtë mbajnë mend çfarë iu intereson atyre: datat e seancave gjyqësore dhe emrat e borxhlinjve e të huadhënësve të tyre.

Të mosbërit asgjë është lumturi për fëmijët dhe mjerim për pleqtë.

Kur isha në kopsht, mësuesit më pyeti: A e dini se çfarë pune bën babai juaj për të jetuar? ” Kështu që unë iu përgjigja: “Ai i ndihmon gratë për të mbetur shtatzënë!” Ata i telefonoi nënës sime dhe e pyeti: “Çfarë pune bën vërtet pikërisht burri juaj?”

Është një burim i pashterrshëm rinie: është mendja jote, talenti yt, krijimet që ti sjell në jetën tënde dhe jetët e njerëzve që ti do. Kur ti mëson ta shfrytëzosh këtë burim, ti vërtet e ke mundur moshën.

Një burrë në moshë të re është një bashkëshort i mirë, por një burrë i keq.

Pse duhet të ndihet shoqëria përgjegjëse vetëm për edukimin e fëmijëve dhe jo për edukimin e të gjithë të rriturve të të gjitha moshave?

Është një mani e filozofëve të të gjitha moshave për të mohuar atë që ekziston dhe për të shpjeguar atë që nuk ekziston.

Një fëmijë që nuk luan, nuk është fëmijë, por burri që nuk luan, e ka humbur përgjithmonë fëmijën që jetonte benda tij dhe i cili do t’i mungojë tmerrësisht.