Ata që dinë si të mendojnë, nuk kanë nevojë për mësues.

Leximi të bën të plotë; mësimet të bëjnë të gatshëm; të shkruarit të bën të saktë.

I vetmi burim i diturisë është përvoja.

Mësimi që ne gjejmë në librat është si zjarri. Ne shkojmë ta marrim atë nga fqinjët tanë, ta ndezim në shtëpi, t’ua shpërndajmë të tjerëve, dhe ai bëhet pronë e të gjithëve.

Më trego dhe unë harroj. Më mëso dhe mbaj mend. Më përfshij dhe mësoj.

Koka dhe zemra janë pjesë vendimtare të karakterit, temperamenti pothuaj nuk ka të bëjë me të, dhe, prandaj karakateri është i pavarur nga edukimi, dhe nuk ka të ngjarë që të ndreqet ose të përmirësohet.

Postet e larta të mësojnë vendimmarrjen, jo thelbin. Ato konsumojnë kapital intelektual; nuk e krijojnë atë. Zyrtarët më të lartë largohen nga posti me mendimet dhe ndjenjat me të cilat hypën në post; ata mësuan si të marrin vendime, por jo se çfarë vendimesh të marrin.

Unë i urrej librat; ata vetëm na mësojnë të flasim rreth gjërave për të cilat nuk dimë asgjë.

Kur isha në kopsht, mësuesit më pyeti: A e dini se çfarë pune bën babai juaj për të jetuar? ” Kështu që unë iu përgjigja: “Ai i ndihmon gratë për të mbetur shtatzënë!” Ata i telefonoi nënës sime dhe e pyeti: “Çfarë pune bën vërtet pikërisht burri juaj?”

Është arti suprem i mësuesit të ngjallë kënaqësi në shprehjen kreative dhe dituri.