Tabloja aktuale e shoqërisë njerëzore, në të cilën mbizotëron dhuna, konflikti e urrejtja, të sjell nëpër mend veprën e dështuar të një “Piktori” tepër ambicioz e cinik. Sepse po rezultojnë të dështuar lloj-lloj projektesh e utopish politike, sociale, eko

Burri i vërtetë nuk urren askënd.

Unë do t’ju jepja një përkufizim të njeriut krenar: ai është një njeri që nuk ka as kotësi dhe as dituri. Nëse do të ishte i mbushur me urrejtje nuk mund të jetë as bosh, as i zgjuar.

Jodhunë do të thotë të shmangësh jo vetëm dhunën e jashtme fizike, por edhe dhunën e brendshme të shpirtit. Ju duhet jo vetëm të mos pranoni që të shtini kundër një njeriu, por të mos pranoni as që ta urreni atë.

Kush e kursen shufrën, urren birin e vet.

Unë nuk kam në të vërtetë urrejtje ndaj rrezikut, përveç ndaj efektit të tij absolut – terrorit.

Njerëzit e vlerësojnë virtytin, por ata e urrejnë atë, ata e braktisin atë. Ai të ngrin për vdekje, dhe në këtë jetë duhet ta mbash këmbën të ngrohtë.

Urrejtja, me kalimin e kohës vret atë që e ka ushqyer në gjirin e vet.

Urrejtja dhe forca nuk mund të jenë vetëm në një pjesë të botës, pa pasur një ndikim në pjesën tjetër të saj.

Është e lehtë të urresh dhe është vështirë të duash. Kështu funksionon krejt skema e gjërave. Të gjitha gjërat e mira është e vështirë t’i arrish; dhe gjërat e këqija është shumë e lehtë t’i kesh.