Jeta është e shkurtër, por ne e bëjmë më të shkurtër nga humbja e kohës.

Pothuaj çdo origjinalitet i yni vjen nga vula që koha shtampon mbi ndjeshmërinë tonë.

Kulimi i dhembjes së dëshprimit është kur i kujton kohët e lumtura.

Trishtimi largohet tutje me flatrat e kohës.

Thjesht duke prekur atë pemë të vjetër ishte me të vërtetë emocionuese për mua, sepse kur ju prekni këto pemë, ju keni një kuptim të tillë të kalimit të kohës, të historisë. Kjo është sikur ju jeni prekur thelbin, substancën e vërtetë të jetës.

Ka momente të ekzistencës kur koha dhe hapësira janë më të thella, dhe vetëdija e ekzistencës është lartësuar pafundësisht.

Në histori si në jetën njerëzore, pendesa nuk e rikthen një moment të humbur dhe një mijë vjet nuk e rikthejnë atë që është shembur në një orë të vetme.

Unë kam tretur orët e mia.

Koha kalon dhe pak nga pak gjithçka që ne kemi thënë gënjeshtër bëhet e vërtetë.

Një e sotme vlen sa dy të nesërme.