Ne e shikojmë të shkuarën në teleskop dhe të tashmen në mikroskop. Pavarësisht pafundësisë të së tashmes.

Koha gjithsesi ka dëshmuar se më kryeneçët janë më inteligjentët.

Kënaqësi e cila është në të njëjtën kohë më e pastra, më e frymëzuara dhe më intensivja është nxjerrë, mendoj unë, nga soditja e së bukurës.

Gjithçka që ka qenë do të jetë, gjithçka që do të jetë është, gjithçka që do të jetë ka qenë.

Ne jemi të trysnuar në çdo moment nga konceptimi dhe ndjesia e Kohës. Dhe ka vetëm dy mënyra për t’i ikur e për ta harruar makthin: qejfi dhe puna. Qejfi na konsumon. Puna na forcon. Le të zgjedhim.

Parë lirisht, gjuha angleze është shtim dhe rritje e çdo dialekti, race, dhe rangu të kohës, dhe është njëkohësisht përbërja e lirë dhe kompakte e të gjithëve.

Unë trashëgimtar i të gjitha moshave, në pjesët më kryesore të kohës.