Është ora të dehemi! të mos jemi më skllevërit martirë të kohës, të jemi pafundësisht të dehur. Me verë, me poezi, apo me virtyte, me çfarë të doni.
Perëndia ka caktuar orën e saj për çdo gjë. Ne nuk mund të komandojmë asgjë, ne vetëm mund të përpiqemi.
Shumica e kombeve, si dhe njerëzit janë të pamundur vetëm në rininë e tyre, ata bëhen të pandreqshëm sapo rriten.
Kape ditën. Gëzoje atë – bëj çmos. Merre ditën siç vjen. Merri njerëzit siç vijnë… E shkuara, mendoj, më ka ndihmuar që ta çmoj të sotmen – dhe nuk dua ta vë në hije asnjë çast duke u trembur nga e ardhmja.
Fjala e duhur mund të ketë ndikim, por asnjë fjalë nuk do të kishte ndonjëherë aq ndikim sa një pushim në kohën e duhur.
E shkuara nuk vdes kurrë. Madje nuk është e shkuar.
Koha, e cila e bën vetiu reputacionin e njerëzve, përfundon duke i bërë defektet e tyre të respektueshme.
Koha në dispozicionin tonë çdo ditë është elastike; pasionet që ndiejmë e bymejnë atë, ato që na frymëzojnë e tkurrin atë, dhe zakoni e mbush atë.
E çfarë është historia? Një jehonë e së kaluarës në të ardhmen; një pasqyrim i së ardhmes në të shkuarën.
Poezitë e mia janë politike në kuptimin më të thellë të fjalës. Të jesh politik do të thotë të jetosh në kohën tënde, të jesh një njeri i kohës sate.