Unë jam njeri, dhe njerëzit nuk e shohin Zotin. Ne nuk jemi të aftë ta shohim Atë, ne vetëm mund ta kërkojmë Atë.

Unë festoj veten time, dhe këndoj veten.

Mikun nderoje dhe vëre në qoshe, po ozt shtëpie të jesh vetë. – JUG

Ideja është gjithmonë përgjithësim (abstragim, dhe përgjithësimi është pronë e të menduarit. Të përgjithësosh do të thotë të mendosh.

Nën barrën e një të kaluare besëtytë, njerëzit kanë frikë nga gjërat që nuk mund, apo që ende nuk mund, të shpjegohen – pra, nga e panjohura. Nëse dikush ka nevoja të natyrës metafizike, unë s’mund ta kënaq me programin e Partisë. Do të kalojë njëfarë koh

Bash nën sipërfaqe unë do të jem, fillimisht i tëri, pastaj i ndarë dhe i zhvendosur, anembanë botës dhe ndoshta në fund nëpërmjet një shkëmbi në det, do të përfundojë diçka imja. Një ton krimbash në një dynym, ky është një mendim i mrekullueshëm, një ton krimbash, unë e besoj këtë.

Të të kem dhe të të mbaj, në të mirë e në të keq, në pasuri dhe varfëri, në sëmundje dhe në shëndet, të të dua dhe të të gëzoj, derisa vdekja të na ndajë.

Unë shkoj në Paris, unë shkoj në Londër, unë shkoj në Romë, dhe unë gjithmonë them, “Nuk ka vend si Neë Yorku. Ky është qyteti më emocionues në botë tani. Kështu është puna. E gjitha.”

Kështu mëso ta bësh zap frikën. Kjo është e vetmja mënyrë për të qenë mjeshtër sot: t’i shikosh gjërat pa frikë, dhe të veprosh drejt pa frikë.

Budallai është një i marrë që nuk flet, dhe kështu është më i pranueshëm se i marri që flet.