Por njerëzit duhet ta dinë se në këtë teatër të jetës së njeriut vetëm Zotit dhe engjejve iu është rezervuar vendi i shikuesve.

Unë jam më i madhi, thashë se edhe më parë madje e dija këtë. Unë besoj në fenë islame. Besoj në Allahun dhe paqen.

As perënditë vetë nuk mund t’i kthejnë mbrapsht dhuratat e tyre.

Ne nuk jemi gjë tjetër veçse gur shahu, të cilët është i lehtë t’i luash bash si urdhëron Lojtari i Madh i shahut. Ai na lëviz ne para dhe prapa në fushën e shahut të jetës dhe pastaj na mbyll në arkën e Vdekjes sërish.

Më tepër mundësi ka që t’i mësosh një gomari të lexojë, sesa të verbosh arsyen dhe ta çosh atë ku do ti, sepse arsyeja duhet mashtruar, verbuar e shkatërruar. Besimi duhet ta shkelë nën këmbë krejt arsyen, logjikën, kuptimin dhe çdo gjë tjetër që shikon s

Pa Zoti nuk jemi asgjë. Me Zotin jemi Gjithçka.

Nuk dihet saktësisht se ku banojnë engjujt qoftë në ajër, në zbrazëti, apo në planete. Nuk i pëlqen Perëndisë që ne të jemi të informuar për vendbanimin e tyre.

Një bashkëshorte e mençur vjen nga Zoti.

Kur Zotit i pëlqejnë rrugët e një njeriu, ai bën që edhe armiqtë e tij të bëjnë paqe me të.

Në qoftë se Perëndia nuk do të pushonte dielën, do të kishte pasur kohë për të përfunduar botën.