Unë kam dy lukse në udhëtimin tim, dashurinë tënde dhe orën time të vdekjes. Ah sikur t’i kisha të dyja së bashku në të njëjtën minutë.

Kur je e vdekur, je e vdekur. Kaq.

Ruaje dashurinë në zemrën tënde. Një jetë pa dashuri është si një kopsht pa diell ku lulet janë të vdekura.

Jo ngaqë njerëz të tjerë janë të vdekur që vlerësimi ynë për ta zbehet gjithnjë e më shumë, por ngaqë ne vetë po vdesim.

Dhe unë do të tregoj se asgjë nuk mund të ndodhë më e bukur se vdekja.

Oh, kërcënimet e Ferrit dhe Shpresa e Parajsës! Një gjë fundja është e qartë – Kjo Jetë ikën; një gjë është e qartë e gjithçka tjetër Rrenë – Lulja që një herë ka lulëzuar, vdesë përjetë.

Kur vdiste i respektuarshmi plaku i familjes, trupin e tij e futnin në baltë siç bëjmë edhe sot. Mirëpo pjesëtarëve që mbeteshin të gjallë u çfaqej në ëndërr fytyra e të vdekurit dhe bile m’e fuqishme dhe më e rreptë, u flitte, i qërtonte, i përkëdhelte n

Njerëzit e vlerësojnë virtytin, por ata e urrejnë atë, ata e braktisin atë. Ai të ngrin për vdekje, dhe në këtë jetë duhet ta mbash këmbën të ngrohtë.

Unë besoj se njeriu është ushtari më i fortë, sepse guxon të vdesë i paarmatosur.

Për një njeri që është duke vdekur vetëm përjetësia ka rëndësi.