Poeti nuk mban kurrë shënime. Njeriu nuk mban kurrë shënime në një aferë dashurie.

Poezia fillon si dëfrim dhe mbaron si zgjuarsi.

Vetëm atje ku ndjesia e dhimbjes për të tjerët fillon, atje fillon poeti.

Poetët janë si gjuajtësit e topit në bejsboll. Të dy kanë momentet e tyre. Intervalet janë gjëra të rënda.

Rima, ajo mbretëreshë e skllavëruar, ajo magji supreme e poezisë, ajo krijuese e metrikës sonë.

Unë do ta përcaktoja shkurt poezinë e fjalëve si krijimin ritmik të Bukurisë.

Deri në shekullin e 20-të përgjithësisht ishte supozuar se një shkrimtar kishte thënë atë që ai kishte për të thënë në veprat e tij.

Unë provoj të jem një qytetar, të jetoj si një njeri – jo si një poet.

Pse u dashka që poezia të ketë kuptim?

I gjithë religjioni, miku im, ka dalë thjesht nga mashtrimi, frika, lakmia, imagjinata, dhe poezia.