Liria bazohet në guximin.

Shkrimtarët mund të jenë të pandershëm, të pakorrigjueshëm, të cilët thahen shpejt apo lulëzojnë vonë, por ata guxojnë ta përballin këtë realitet vetëm.

Kërkohet më shumë guxim për të vuajtur se për të vdekur.

Guximi është sikur dashuria; patjetër duhet pasur shpresë për tu ushqyer.

Është e kotë që frikacakët të ikin; vdekja vazhdon t’i ndjukë këmba këmbës prapa, i vetmi që e sfidon atë është trimi.

Përballë së drejtës, të heqësh dorë prej saj, tregon mungesë guximi.

Trimëria me të drejtë është vlerësuar si cilësia e parë njerëzore…sepse ajo është cilësia që i garanton të tjerat.

Asgjë nuk është e humbur përderisa mbetet guximi.

Me guxim njeriu mund të marrë përsipër çdo gjë, por jo të bëj çdo gjë.