Në çdo autor le të dallojmë njeriun nga veprat e tij.

Mendoj se isha një student i mirë, sepse e vlerësoja shkollimin. Interesi im bazë ishin historia dhe letërsia. Nga sportet kryesorë ishin basketbolli dhe noti. Isha shumë i lumtur.

Unë marr përsipër të njëjtin projekt si Montaigne, por me një qëllim të kundërt: sepse ai ka shkruar esetë e tij vetëm për të tjerët, dhe unë shkruaj lavdërimet e mia vetëm për veten time.

Asnjëherë nuk e di çfarë mendoj për diçka derisa lexoj se çfarë kam shkruar për të.

Poeti nuk mban kurrë shënime. Njeriu nuk mban kurrë shënime në një aferë dashurie.

Poezia fillon si dëfrim dhe mbaron si zgjuarsi.

Disa nga librat më të njohur janë me pak vlerë për lexim. Fama e tyre është për shkak se kanë bërë diçka që nevojitej për të bërë në kohën e tyre. Puna është bërë dhe virtyti i librit ka skaduar.

Poetët janë si gjuajtësit e topit në bejsboll. Të dy kanë momentet e tyre. Intervalet janë gjëra të rënda.

Rima, ajo mbretëreshë e skllavëruar, ajo magji supreme e poezisë, ajo krijuese e metrikës sonë.

Një mjedis i magjishëm është ai ku opinioni i secilit është i përbërë nga opinioni i të gjithë të tjerëve. A ka secili një mendim të ndryshëm? Atëherë ai është një mjedis letrar.