Kur vdiste i respektuarshmi plaku i familjes, trupin e tij e futnin në baltë siç bëjmë edhe sot. Mirëpo pjesëtarëve që mbeteshin të gjallë u çfaqej në ëndërr fytyra e të vdekurit dhe bile m’e fuqishme dhe më e rreptë, u flitte, i qërtonte, i përkëdhelte njësoj sikur të ishte i gjallë. Mëndja e njeriut primitiv nuk dinte të dallonte ëndrrën nga realiteti, siç bëjmë na të sotshmit. Ata filluan të mendojnë se njeriu vdes trupërisht, por mbetet diçka pas tij. Ajo diçka u çfaqej n’ëndërr. Ajo diçka (shpirti) rron përgjithmonë. Kështu shpjegohen gjithë nderimet dhe sakrificat që filluan të bëheshin tradita në vorret e njerëzve të vdekur.

Rekomandohet qëndrim pozitiv: do të dështoj…

Njerëzit më të mirësjellshëm bëjnë adhuruesit më absurdë.

Kur të ndihesh vetëm dhe të mos kesh qetësi, vëre dorën në zemër për mua, pak mendo, ulu pranë dritares dhe hënën shiko, atëherë unë nga larg do të ndjej se vërtet më do, tek dritarja do vrapoj, ngre kokën dhe hënen shikoj dhe atje larg në qiell në largës

Sa më shumë lexon, aq më shumë gjëra di. Sa më shumë që di, aq më shumë vende do të vizitosh. 

Ferri është një auditor gjysmë i mbushur.

E çfarë është poeti? Një njeri i palumtur që e fsheh ankthin e pafund në zemrën e tij, por buzët e të cilit janë formuar në atë mënyrë që psherëtimat dhe qarjet të tingëllojnë si një muzikë e bukur.

Falënderohu për atë që je sot dhe lufto për atë  çfarë do të jesh nesër.

Ai që shtie në dorë shpirtërat është i urtë.

Në përpjekje për të arritur të pamundshmen, njeriu duhet të orvatet të arrijë absurdin.