E çfarë është poeti? Një njeri i palumtur që e fsheh ankthin e pafund në zemrën e tij, por buzët e të cilit janë formuar në atë mënyrë që psherëtimat dhe qarjet të tingëllojnë si një muzikë e bukur.

Gjërat më të larta dhe më të bukura në jetë nuk janë për t’u dëgjuar, nuk janë për t’u lexuar, nuk janë për t’u parë, por janë për t’u jetuar.

Jeta ka forcat e saj të fshehta, por një realitet që duhet përjetuar.

Dëgjoje britmën e një gruaje kur është duke lindur fëmijën – pastaj vështroje njeriun tek lufton për të dhënë shpirt në mbarim të jetës. E pastaj më thuaj mua nëse diçka që fillon dhe mbaron mund të jetë e përcaktuar për gëzim.

Mos harro ta duash vetveten.

Për shkak të papërkryerjes së çdo njeriu, ne mund t’i realizojmë dëshirat tona duke u përballur me të kundërtën tonë.

Martesa e vë njeriun në lidhje fatale me zakonet dhe traditën, dhe traditat e zakonet janë si era dhe moti, të dy të pallogaritshëm.

Sa absurdë janë njerëzit! Kurrë nuk i përdorin liritë që kanë, por i kërkojnë ato që nuk i kanë. Ata kanë lirinë e mendimit, dhe kërkojnë lirinë e fjalës.

Dashuria është gjithçka, ajo jep gjithçka, dhe merr gjithçka.

Ka, siç dihet, disa insekte të cilat vdesin në momentin që pjellin. Kështu është me të gjitha gëzimet: çasti më i hatashëm e më i lartë i gëzimit është i shoqëruar nga vdekja.