Pas një përvoje të tillë, tani e ndiej veten disi më të qetë. Është e çuditshme, por e trishtuar. Unë mendoj se gjithnjë do të jem e trishtuar.

Unë kam trup djaloshi. Do të doja të kisha më shumë forma, sepse mendoj që do të isha më e bukur. Do të doja shumë më tepër të kisha trupin e J. Lo. (Xhenifer Lopez, shënim përkthimi( se trupin tim.

Unë nuk e di çfarë e ardhmeje më pret, por e di se jam pozitive dhe nuk zgjohem me ndjenjën e dëshpërimit. Babai më thoshte: “Nik, le të jetë si të jetë, gjërat nuk shkojnë asnjëherë siç duam, shkojnë ashtu si shkojnë.”

Kam tjetër mendim. Nuk bëj denoncime në gjykata, sepse nuk e çaj kokën fare.

Mendoj se gjoja më e vështirë është ta lejosh veten tënde të jesh e dashuruar, kështu që të marrësh dashurinë dhe ndjenjën që meriton është një betejë e vërtetë. Supozoj se këtë e kam mësuar tani së voni, ta lejoj veten time të jem e dashuruar.

Vërtet njerëzit kanë thënë gjithçka në fytyrë të tokës. Unë dua vetëm të merrem me punën time, t’i rrit fëmijët e mi, dhe me shumë shpresë se do të gjej dikë që ta ndaj jetën time me të përsëri.

Çdo ditë është një kompromis. Të jetosh me dikë kërkon shumë mirëkuptim. Por mua më pëlqen të jem e martuar. Vërtet më pëlqen pa masë.

Do më pëlqente të jem e zgjuar. Njeriut i duhet shumë përvojë derisa të bëhet i zgjuar. Por unë nuk do të nguroj fare.

Më pëlqen të aktroj, por nuk më pëlqen gjithçka që e shoqëron atë. Interesi për famozët, shtypi, Interneti, kur identiteti yt përzihet në mënyrën si njerëzit të knceptojnë.

Mendoj se aktorët janë duke fituar më shumë pushtet këto kohë, por unë jo. Unë qëndroj shumë larg vendimeve, mënyrës si orkestrohen gjërat, çfarë ka ndryshuar. Unë dua të qëndroj tërësisht në rol si aktore dhe si personazh.