Ju mund të thoni gjithçka për mua, por ju kurrë nuk mund të thoni se unë iu shmangem rreziqeve.
Kupa Botërore është një turné shumë i ndërlikuar – gjashtë lojëra, shtatë nëse ti arrin në finale dhe, po të humbësh një ndeshje, ik në shtëpi, madje edhe po të jesh më i miri.
Në vitin 1962, unë nuk u lëndova nga dhuna. Unë thjesht godita topin dhe lëndimi ndodhi. Dhe u bë mirë, sepse Brazili fitoi. Unë nuk e pranova me vështirësi këtë fakt.
Natyrisht, babai im ishte futbollist. Ai luante shumë mirë. Pastaj, kur u bëra nëntë a dhjetë vjeç, unë doja të bëhesha pikërisht si babai im.
Nuk ka rëndësi sa herë fiton çmime, secili prej tyre është tejet special.
Natyrisht, moda e lartë është krejt e ndryshme nga bota e futbollit.
Kur tifozët e tu fishkëllejnë dhe çirren, atëherë ti ke një problem të madh.
Unë nuk e pata kurrë mundësinë të luaj në Angli, prandaj di pak për të.
Të shikoj vendin time të humbë një ndeshje futbolli, kjo është shumë e rëndë për gjithkënd që vesh fanellën.
Nganjëherë unë rri zgjuar natën dhe habitem pse jam ende I famshëm. të jem i sinqertë, unë nuk e di pse.