Për mua, kënaqësia më e madhe e shkrimit nuk është shkrimi në vetvete, por muzika e brendshme që fjalët bëjnë.

Vetëm nëpërmjet artit ne mund të dalim nga vetja dhe të dimë se çfarë sheh një person tjetër.

Mendoj se muzika është mjeti më i lehtë për t’u shprehur nëpërmjet saj, por përderisa fjalët janë talenti im, duhet të përpiqem ta shpreh plogtas me fjalë atë që muzika do ta shprehte më mirë.

E çfarë është poeti? Një njeri i palumtur që e fsheh ankthin e pafund në zemrën e tij, por buzët e të cilit janë formuar në atë mënyrë që psherëtimat dhe qarjet të tingëllojnë si një muzikë e bukur.

Dëshmi e një poeti është se vendi i tij e përthith atë aq ngrohtësisht sa ai e ka përthithur atë.

Artisti nuk ka kohë t’i dëgjojë kritikët. Ai që dëshiron të shkruajë nuk ka kohë të lexojë kritikat.

Shkrimi ka ligjet e perspektivës, të dritës dhe të hijes bash si i kanë piktura ose muzika. Nëse ti ke lindur duke i njohur ato, mirë. Nëse jo, atëherë mësoi. Pastaj riorganizoji rregullat për ta përshtatur veten.

Shkrimtarët mund të jenë të pandershëm, të pakorrigjueshëm, të cilët thahen shpejt apo lulëzojnë vonë, por ata guxojnë ta përballin këtë realitet vetëm.

Dora shkruan dhe vazhdon të shkruajë. Dhe nuk ka mëshirë apo mirësi në botë që të fshijë qoftë një gjysmë rreshti të vetëm.

Këmba e njeriut është një kryevepër e inxhinierisë dhe një vepër arti.