Unë kam dy lukse në udhëtimin tim, dashurinë tënde dhe orën time të vdekjes. Ah sikur t’i kisha të dyja së bashku në të njëjtën minutë.
Ti je shpirti që më frymon, fryma jote gjallë më mban, ti je hëna që ndriçon rrezet tua dritë më bëjnë.
Deri kur në vuajtje, deri kur në vetmi, deri kur zemra ime të shpresoj për ty?
Në qoftë se e do dikë, lëre të lirë. Në qoftë se ai vjen tek ty, është i joti. Në qoftë se nuk vjen, s’ka qenë dhe nuk do të jetë i joti asnjëherë.
Dashuria lind nga besimi, jeton nga shpresa, por vdes nga mëshira.
Ruaje dashurinë në zemrën tënde. Një jetë pa dashuri është si një kopsht pa diell ku lulet janë të vdekura.
E di, se dimri do të shkojë dhe vera vjen përseri , dot më kërkosh derë më derë, por sdo të jem më aty.
Do të më pëlqente të shihja një tip burri që dallon nga gorilla, që një grua e mirë dhe e bukur nuk e ka gdhendur që të nxjerrë një burrë.
Dashuria të kërkon gjthmonë që të jesh trim dhe gjithmonë përballet me rrezikun që është rreziku i humbjes së dashurisë.
Askush nuk i meriton lotët e tu, por ai që i meriton ata, nuk do të të bëjë të qash.