Kur të ndihesh vetëm dhe të mos kesh qetësi, vëre dorën në zemër për mua, pak mendo, ulu pranë dritares dhe hënën shiko, atëherë unë nga larg do të ndjej se vërtet më do, tek dritarja do vrapoj, ngre kokën dhe hënen shikoj dhe atje larg në qiell në largës

Unë nuk mëtoj të jem hyjnor. Kurrë nuk kam mëtuar për pastërtinë e kulluar të shpirtit. Unë vetëm bëra këngë dhe iu përgjigja pyetjeve sa më ndershëm që munda… Por ende unë besoj në paqen, dashurinë dhe në mirëkuptimin.

Me duart e mia do të desha të të çoja në parajsë, por kur të shoh, je ti që më sjell parajsën në mendje.

Në gjumë dhe në errësirë çdo gjë është e bukur.

Ne kemi marrë këtë dhuratë dashurie, por dashuria është si një bimë e çmuar. Ti nuk mund ta pranosh atë dhe ta lësh në dollap apo ta nxjerrësh nga mendja. Ti duhet ta ujitësh. Ti duhet vërtet të kujdesesh dhe ta mëkosh atë.

Kam lexuar diku se dashuria është kapitulli i parë në librin e madh të mosmirënjohjes.

Një zemër e dashuruar është fillimi i gjithë dijes.

U përmbush ditën kur të takova ty. Më kujtohet kur e përjetova përqafimin tënd.

Emilio Estevez ishte patjetër dashuria ime e parë.

Ne jemi më të gjallë kur ne jemi në dashuri.