Para martese një burrë deklaron se do të japë jetën tju shërbejë; pas martese, ai nuk do të ulë as gazetën për të folur me ju.
Ishe ti e para rënie, i pari rrëzim, udhëtimi i një zemrë që nuk ka mbarim… Sa do doja të ishe me mua tani…
Tërë gjithësia e shkrirë në një qenie – kjo quhet dashuri.
Ti je një ënderr e natës, shumë herë për ty ëndërroj, kur vjen në ëndrren time dijë se shumë të dashuroj.
Dashuri, dashuri, çfarë skllavërie je dashuri.
Të falënderohem për atë që më the PO si dhe për kujtimet e mrekullueshme që edhe sot në zemrën time shfaqin lumturi. Të falënderohem për buzëqeshjet tua dhe puthjet. Të falënderohem për dashurinë tënde.
Askush nuk i meriton lotët e tu, por ai që i meriton ata, nuk do të të bëjë të qash.
Të mos mendojmë për të nesërmen, por ta gëzojmë këtë çast kalimtar të jetës.
Ti je shkaktare për këtë vetmi…
Ajo çka shohin sytë është formë, jashtë e brenda saj unë endem, shpirt!