Gruaja e bukur e vera e ëmbël, farmak për zemër.

Dashuria është një forcë e egër. Kur provojmë ta kontrollojmë, na shkatërron. Kur provojme ta burgosim, na bën skllevër. Kur provojmë ta kuptojmë, na lë të hutuar dhe të paqartë.

Kur duam dikë për virtytet e tyre, nuk është diçka e vecantë. Por kur fillojmë ta duam për mangësitë, atëherë kjo është dashuri.

Për dashnorin s’ka gjë më të ëmbël se lotët kur fshihen në duart e së dashurës.

Kujtoni atë tipin që e pyeti gruan: “Si është e mundur që Perëndia të bëri kaq të bukur, por kaq budallaqe?”. Ajo i përgjigjet: “Jam e bukur që ti të më martoje, dhe budallaqe që të martohesha me ty”!

Lumenjtë më të thellë rrjedhin qetë.

Dhe nëse kam lënë diçka tek ti, një ndjenjë të vogel dashurie apo respekti, të lutem mbroje, mos e fshij nga kujtesa jote.

Asnjëherë nuk harroj fytyra, por në rastin tënd me krenari do të bëj përjashtim.

Në qoftë se drita është dashuria e parë e jetës, a thua a është dashuria drita e zemrës?

Jetoj si në parajsë, në një botë krejt tjetër, nuk di se ç’bëj, nuk di nga shkoj.