Prirja amerikane është të besohet se politika e jashtme është një nënndarje e psikiatrisë.

Një lider që e kufizon rolin e tij në përvojën e njerëzve të tij e dënon vetveten me vendumëro; një lider që i shpërfill përvojat e njerëzve të tij ka rrezikun të mos kuptohet.

Arti është shprehje në laborator e gëzimit të njeriut.

Vetëpërmbajtja është një virtyt vetëm për ata që mendohet se e kanë një alternativë.

Asnjë politikë e jashtme – sado gjeniale – nuk mund të ketë sukses nëse ka lindur në mendjet e pak vetave dhe nuk është në zemrën e asnjërit prej tyre.

Ushtria konvencionale humb nëse nuk fiton. Ushtria partizane fiton nëse nuk humb.

Mungesa e alternativave i kthjellon mendjet mrekullisht.

Për të qenë absolutisht i qartë për diçka, njeriu duhet të dijë gjithçka se asgjë për të.

Sa më gjatë që kam jashtë postit, aq më i pagabueshëm më duket vetja.

Superfuqitë shpesh sillen si dy njerëz të verbër tejet të armatosur duke u vërtitur nëpër një dhomë, secili duke u ndjerë në rrezik vdekjeje prej tjetrit, për të cilin ai mendon se ka një përfytyrim të përkryer.