Kur jam në mendime, të kam pranë zemrës sime, kur rrugës heci, shkoj, veç për ty mendoj!

Më duket sikur të gjitha fjalët para teje janë të kota! Dhe dal nga kjo gjendje, e bie përsëri, e si mund të jem i qetë kur në zemër je ti?! Prandaj shko moj vajzë, shko ti prej këtej, largohu…

Nuk është e bukur ajo që është e bukur, por e bukur është ajo që ju pëlqen.

Mos mendo se të kam harruar, mos mendo se tjetër dua, mos mendo se zemren time tjetër kush ka me gëzua’.

Të kisha qenë shqiponjë, të kisha fluturu’, kisha ardhë tek ti, një puthje ta kisha dhuru’, në sy të kisha shiku’ dhe me mall të kisha përqafu’!

Që nga hera e parë kur unë ty të shikova, nga ato momenente unë në ty u dashurova!

Për dashurinë jap jetën, për lirinë jap dashurinë.

Dashuria është verbim kur vendoset para arsyes.

Dashuria bën çudira çdo ditë: ajo dobëson të fuqishmin, forcon të dobëtin, nga i mençuri bën budallain, nga budallai të mençurin, favorizon pasionet dhe zhduk arsyen. Me një fjalë, i përmbys gjërat.

Vajza më shumë i beson dashurisë, se sa nënës së vet.