Kam besuar se kam dashur shumë persona… por vetëm tani që të humba kuptova që njeriu që vërtet dua…je ti. Të dua!

Kur t’u afrova në fillim desha vetëm të lozja… Tani që të njoh, nuk jam i denjë për ty!

Më premtove se gjithnjë do të jesh pranë meje. Gjithnjë do t’i mbaj mend kujtimet që i krijuam së bashku.

Deshiroj të shoh me sy e të mos digjem mall për ty, vetëm ta dish se sa të dua s’do jetoje as një orë pa mua!

E dua dashurinë, sepse është lumturi, ndonëse të jep ndonjëherë trishtim, por prapë është e bukur, sepse është dashuri.

Kur të ndihesh vetëm dhe të mos kesh qetësi, vëre dorën në zemër për mua, pak mendo, ulu pranë dritares dhe hënën shiko, atëherë unë nga larg do të ndjej se vërtet më do, tek dritarja do vrapoj, ngre kokën dhe hënen shikoj dhe atje larg në qiell në largës

Me duart e mia do të desha të të çoja në parajsë, por kur të shoh, je ti që më sjell parajsën në mendje.

Në gjumë dhe në errësirë çdo gjë është e bukur.

Kam lexuar diku se dashuria është kapitulli i parë në librin e madh të mosmirënjohjes.

Një zemër e dashuruar është fillimi i gjithë dijes.