Dhënia e dashurisë është një arsim në vetvete.
Dashuria është si një zjarr që të djeg brenda. KUJDES! Mos e shuaj kurrë!
Mos u dorëzo, çdo gjë vdes, vdes jeta e jeton vdekja, vdekja e pret vdekjen – jeto jetën!
Dashuria është i vetmi pasion që nuk duron as të kaluarën, as të ardhmen.
Në mendjen time shpalos kujtime një nga një, në njëren nga ato e gjej tregimin për ty, a thua ku je ti!?
Shiu rrjedh nga qielli, uji nga deti; më dhuro një puthje, se nuk bëhet kiameti!
Çdo gjë thyhet dhe ndoshta prap ngjitet por një zemer kur thyhet një herë smund të ngjitet sa të ketë hënë dhe diell.
Skam besuar se më ik si era, skam menduar të jetoj pa ty, sbesoj se erdhi pranvera derisa spushojnë të lotojnë këta sy!
Kur rrjedh një lot, besoje se e ka me të vërtetë – kur vuan një zemer, pa ty nuk rri dot e qetë!
Mbi detin e qetë lundronte një fletë. Mbi të shkruante “Të dua për jetë”…