Dhe një nga një netët midis qyteteve tona të ndara janë bashkuar në natën që na bashkon ne.
Dashuira të verbon, prandaj nuk më sheh ti dot.
Zemra ime rreh veç për ty se ty të kam si dy sy!
Spata kohë të them: Të dua, se më ndalën buzët tua që gjithmonë tash po më shfaqen sikurse ditën edhe natën!
Dashuria është poet i madh i cili kurrë nuk e sheh të dashurin ashtu siç është, por ashtu siç dëshiron të jetë.
Dashuria është si rrobat: kënaqësi është kur i ndërron shpesh.
Jeton një palaço në zemrën timë, shumë i vogël por i veçantë. Qesh, qan këndon, kërcen. Nëse ndjehesh keq dhe don të qash mund të vish ta marrësh.
Nëse ngjyra më mungon, do ta prejsha gishtin tim e me gjak që më pikon do ta shkruaja ketë kujtim.
Dashuria është kripa e jetës, jeta pa dashuri ska asnjë shije.
Shoqëria përfundon në dashuri ndonjëherë. Dashuria në shoqëri? Kurrë.