Shiu rrjedh nga qielli, uji nga deti; më dhuro një puthje, se nuk bëhet kiameti!
Dashuria është i vetmi pasion që na paguan me një monedhë të cilën e fabrikon vetë ajo.
Problemi me martesën është se ajo përfundon çdo natë pas së bëri dashuri, dhe duhet të rindërtohet çdo mëngjes para ngrënies së mëngjesit.
Çdo gjë thyhet dhe ndoshta prap ngjitet por një zemer kur thyhet një herë smund të ngjitet sa të ketë hënë dhe diell.
Kur jam me ty, e harroj kohën dhe stinët me ndërrimet e tyre: të gjitha më pëlqejnë njëlloj.
Skam besuar se më ik si era, skam menduar të jetoj pa ty, sbesoj se erdhi pranvera derisa spushojnë të lotojnë këta sy!
Kur rrjedh një lot, besoje se e ka me të vërtetë – kur vuan një zemer, pa ty nuk rri dot e qetë!
Mbi detin e qetë lundronte një fletë. Mbi të shkruante “Të dua për jetë”…