Ja kanë nisë e po flasin, shumë e vogël e çfarë fati!? Mos beso ti fjalë të kota, mos beso çka flasin bota, beso veç fjalët e mia se më dogji dashuria!

Dashuria dyshon dhe beson me të njëjtën forcë.

Lulet e bukura nuk japin pemë të mira.

Dashuria lind, jeton dhe vdes në sy.

Pa u lind po e braktis këtë dashuri, mos harro kur më the: do të jetoj vetëm për ty, o ti dhe vetëm ti!

Pa puthje s’ka dashuri.

Në qoftë se askush nuk na do, atëhere as veten tonë nuk e duam.

Dashuria ta djeg zemrën si zjarri drutë.

Dua që sa më parë, kur të zgjohem një mëngjes, pranë meje të të takoj ty. Ti je krijesë e veçantë e zemrës sime. Më mungon pa masë!

Do të mësohem me mosqenien tënde, do t’u them njerëzve që “ishte fati”, do të di të shtirem i lumtur… kushedi a do të jem në gjendje t’i them zemrës sime që mbaroi!