Thënie për vdekjen (85 thënie)

Nëse ke lindur i varfër nuk ështëÿ gabimi yt, por nëse vdes i varfër ështëÿ gabimi yt.

Gjumi është i mirë, vdekja më e mirë; por natyrisht që gjëja më e mirë do të ishte të mos jesh lindur kurrë.

Të gjitha ndryshimet, edhe ato më të dëshiruarat, kanë melankolinë e tyre; sepse ajo çfarë ne lëmë pas nesh, është një pjesë e jona; ne duhet të vdesim ndaj një jete, përpara se të hyjmë në një jetë tjetër.

Vdekja nuk e gjen kurrë në befasi njeriun e mençur, ai është gjithmonë gati të largohet.

Vdekja nuk është asgjë, por të jetosh i humbur dhe i pa lavdishëm është të vdesësh çdo ditë.

Ne nuk jemi gjë tjetër veçse gur shahu, të cilët është i lehtë t’i luash bash si urdhëron Lojtari i Madh i shahut. Ai na lëviz ne para dhe prapa në fushën e shahut të jetës dhe pastaj na mbyll në arkën e Vdekjes sërish.

Ndoshta natyra është sigurimi ynë më i mirë i pavdekësisë.

Frika e vdekjes na bën të shmangim vlerat dhe religjionin. Sepse dëshira për vlera është dëshirë për besimin religjioz.

Kur të vdes, të vetmen keqardhje do ta kem është nëse në vdekje nuk do të ekzistojë më dashuria.

Ishte një pikë uji, iu bashkua detit, një grimcë pluhur, u përzie me dheun; e çfarë për ardhjen dhe ikjen tonë nga kjo botë? Një mizë u duk dhe u zhduk.