Thënie për absurditetin (9 thënie)

Njerëzit më të mirësjellshëm bëjnë adhuruesit më absurdë.

Në përpjekje për të arritur të pamundshmen, njeriu duhet të orvatet të arrijë absurdin.

Njeriu modern duhet ta zbresë spiralen e absurditetit të tij deri në pikën më të ulët; vetëm atëherë mund të shohë përtej saj. Natyrisht është e pamundur t’i biesh rrotull, kapërce mbi të ose thjesht shmange atë.

Këshillat në pleqëri janë marrëzi; e çka mund të jetë më absurde se të bëjmë parashikimet tona për rrugën që na ka mbetur pranë mbarimit të udhëtimit tonë.

Është e vështirë të mposhtet argumenti se frika nga vdekja e detyron njeriun që të shpikë dhe të besojë në një fuqi për ta luftuar ndenjën e absurdit të të jetuarit. Grekët antikë kanë besuar se rendin (“arhe”-në) në univers e mban një dhunti inteligjibil

Sa absurdë janë njerëzit! Kurrë nuk i përdorin liritë që kanë, por i kërkojnë ato që nuk i kanë. Ata kanë lirinë e mendimit, dhe kërkojnë lirinë e fjalës.

Është në thelbin e njeriut të mendojë zgjuarsisht dhe të veprojë në mënyrë absurde.

Kisha me një vetëdije të qartë të interesave të saj, ka bërë një tërheqje strategjike, me rezultat që shkenca ka humbur disi nga agresiviteti i vet. Sistemi aktual i mësimdhënies në shkolla lejon absurditete të këtij lloji: Në orën 10 të mëngjesit nxënësi

Çdokush që ka fuqinë për të të bërë ty të besosh në absurditete, e ka fuqinë të të bëjë që ti të kryesh padrejtësira.