Thënie nga Xhakomo Kazanova (18 thënie)

Zot i Madh dhe të gjithë dëshmitarët e vdekjes sime: kam jetuar si filozof dhe vdes si krishter.

E shkruaj jetën time për të qeshur me veten, dhe ia arrij. Shkruaj trembëdhjetë orë në ditë, e më kalojnë si trembëdhjetë minuta. Sa kënaqësi t’i kujtosh kënaqësitë! Po sa vuajtje t’i sjellësh në mendje. Zbavitem sepse nuk trilloj asgjë. Ajo që më nxit është detyrimi që kam, në këtë pikë, për t’i maskuar emrat, nga fakti që nuk mund t’i shpalos gjërat e të tjerëve.

Do të filloj me këtë rrëfesë: çfarëdo që kam bërë në jetën time, qoftë mirë apo keq, e kam bërë në mënyrë të lirë; unë jam një veprues i lirë.

Dashuria reale është ajo që nganjëherë vjen pas kënaqësive ndjesore: kur është e tillë, është e pavdekëshme; forma tjetër pashmangshmërisht dështon, sepse ajo mbështetet kryesisht në fantazi.

Budallai është një i marrë që nuk flet, dhe kështu është më i pranueshëm se i marri që flet.

Koka dhe zemra janë pjesë vendimtare të karakterit, temperamenti pothuaj nuk ka të bëjë me të, dhe, prandaj karakateri është i pavarur nga edukimi, dhe nuk ka të ngjarë që të ndreqet ose të përmirësohet.

Dashuria është tri të katërtat kureshtje.

Dua të them se tepërimi në të ngrënit tejet pak është më i rrezikshëm se tepërimi në të ngrënit tejet shumë; ky i fundit mund të krijojë vështirësi tretjeje, ndërsa ai I pari shkakton vdekjen.

Kam pasur miq që janë treguar të mirë me mua, dhe ka qenë një fat i madh për miq që kam pasur fuqinë t’ju jap atyre prova thelbësore të mirënjohjes sime.

Duhet vetëm të kesh guxim, sepse forca pa vetëbesim është e padobishme.