Thënie nga Rita Levi-Montalçini (8 thënie)

Kur isha njëzet vjeçe doja të shkoja në Afrikë, për të shëruar lebrën. Kam shkuar e plakur, por për ta shëruar analfabetizmin, që është shumë më i rëndë se lebra.

Ju them të rinjve: mos mendoni për veten tuaj, mendoni për të tjerët. Mendoni për të ardhmen që ju pret, mendoni për ato që mund të bëni, dhe mos iu druani asgjëje. Mos iu druani vështirësive: unë kam kaluar shumë të tilla, dhe i kam përshkuar pa frikë, me shpërfillje të plotë ndaj vetes.

Në jetë gjithçkaje ia kam arritur me lehtësi. Vështirësitë më kanë kaluar pa më prekur, si uji në pendët e rosës.

Ligjet raciale të vitit 1938 kanë shpalosur fatin tim, sepse më kanë detyruar ta ndërtoj një laborator në dhomën e gjumit, ku i kam filluar studimet të cilat më kanë çuar në zbulimin e NGFsë.

Nuk ka kaluar një shekull prej kohës sime, por shumë shekuj. Teknologjia e sotme ishte e pamendueshme pesëdhjetë-gjashtëdhjetë vjet më parë. Por vetëm teknika nuk mjafton, duhet një vizion më i gjerë.

Kemi zbuluar se NGF (Nerve Groëth Factor – Faktori Rritje e Nervit është shumë më tepër se një molekulë proteinike. Pa të, jeta ndalet. Te minjtë bllokon sëmundjen e Al-Zheimerit

Ka një vështirësi në të kuptuarit që sjellja jonë është shumë komplekse (tërësore, që truri ynë është ndërtuar nga shumë përbërës). Dhe ka një vështirësi në të shikuarit në çdo katastrofe mundësinë e rrënimit. Ndoshta unë jam optimiste e lindur, por mendoj se do të jetë gjithmonë diçka që të na shpëtojë.

I kam kushtuar gjithmonë burimet e mia modeste në të mirë jo vetëm të njerëzve në nevojë, por edhe për t’i mbështetur çështjet sociale të rëndësisë përparësore.